PROCES WYCHOWANIA:

Termin „proces” wywodzi się od łacińskiego słowa „procedere” o oznacza „postępowanie naprzód”. Inaczej mówiąc, proces jest pewnym ciągiem działań, bądź zmian, które są uporządkowane i wynikają jedne z drugich. Proces ma wyraźnie nakreślony kierunek postępowania, pewną strukturę i określone właściwości.

Wg K. Kośnicki:

Proces wychowania jest pewnym ciągiem zmian dokonujących się w obrębie osobowości, zmian, które prowadzą do nowego stanu psychicznego i fizycznego człowieka. Proces wychowania niejako ugruntowuje się w wychowanku, dokonuje się w nim i tylko poprzez analizę zmian w jego osobowości można orzekać o kierunku i skuteczności oddziaływań wychowawczych.

Wg R. Wroczyński:

O procesie wychowania możemy mówić tylko wówczas, kiedy analizuje się ciągi działań podejmowanych przez wychowawców wobec wychowanka lub wychowanków. Działania te są bowiem zaplanowane, uhierarchizowane i można oceniać ich skuteczność pedagogiczną w postaci zmian w zachowaniach wychowanków uznanych przez wychowawców jako pożądane. Tylko działania zewnętrzne wobec wychowanka możliwe są do kontroli, korekcji i ewentualnie całkowitej zmiany.

R. Miller:

Proces wychowania dokonuje się jakby na dwóch poziomach. Pierwszy z nich wyznaczają działania polityków, którzy nie tylko wskazują kierunki rozwoju danego kraju, wielu jego obywateli, ale także określają zakres środków finansowych przeznaczonych na edukacje narodową. Od decyzji politycznych zależy los wielu młodych osób. Drugi poziom procesu wychowania wyznaczają konkretne działania podejmowane przez wychowawców. Przynoszą one określone skutki w osobowościach dzieci i młodzieży danego społeczeństwa.