Pedagogika ogólna - podstawowe pojęcia.
Samokształcenie – samouctwo, osiąganie wykształcenia poprzez działalność, której cele, treści, warunki i środki ustala sam podmiot. W procesie samokształcenia jego cele się dynamizują. Osiągnąwszy wyższy stopień świadomości uczeń dokonuje często przewartościowania i doskonalenia. Proces samokształcenia rzadko występuje w postaci czystej, dość często natomiast bywa powiązany z pracą w szkole, z kształceniem korespondencyjnym czy wychowaniem równoległym. To zdobywanie wykształcenia ogólnego, kształtowanie własnej osobowości według jakiegoś ideału.
Pedagog – dosłownie: prowadzący chłopców do szkoły, wychowawca dzieci.
-
Pracownik naukowy zajmujący się badaniami oraz pisarstwem w dziedzinie wychowania i oświaty.
-
Nauczyciel powołany do sprawowania opieki wychowawczej nad młodzieżą w szkole i poza nią oraz do koordynowania współpracy szkoły z domem.
Kształcenie – ogół czynności i przepisów pozwalających ludziom uzyskanie orientacji w otaczającej rzeczywistości. Dzięki tym czynnościom ludzi uzyskują zasób wiedzy, umiejętności i sprawności, a rezultat kształcenia nazywamy wykształceniem. Rodzaje kształcenia:
-
kształcenie ogólne – opanowani wiedzy i zdobycie podstawowych umiejętności niezbędnych do funkcjonowania w społeczeństwie.
-
kształcenie specjalistyczne – przyswajanie wiedzy i umiejętności potrzebnych do wykonywania zawodu
-
kształcenie ustawiczne – proces ciągłego doskonalenia kwalifikacji ogólnych i zawodowych
-
kształcenie równoległe – odbywa się przez wpływ środowiska masowego przekazu oraz oddziaływanie różnorodnych organizacji
-
kształcenie korespondencyjne – zaoczne, gdzie człowiek samodzielnie realizuje jakiś przedmiot, bądź kierunek studiów z dala od uczelni, wykorzystując komputer lub listownie
-
kształcenie stacjonarne – organizacja procesu kształcenia, która polega na uczestnictwie we wszystkich zajęciach dydaktyczno – wychowawczych w odróżnieniu od kształcenia w ramach szkół zaocznych
-
kształcenie nieformalne – świadoma i zorganizowana działalność mająca na celu poszerzenie wiedzy w jednej dyscyplinie.
Nauczanie – swoisty rodzaj działalności społecznej wykonywanej przez nauczycieli w stosunku do uczniów, której celem jest wywołanie określonej zmiany w uczniach tzn. W ich postępowaniu, dyspozycjach i osobowości. Cechy nauczania:
-
obieg informacji między nauczycielem a uczniem umożliwiający opanowanie określonej wiedzy
-
zdolność ucznia do podejmowania decyzji regulujących jego stosunek do rzeczywistości
-
tworzenie systemu wartości ucznia przez ukazywanie mu różnych wartości moralnych, estetycznych i społecznych
-
podejmowanie działalności praktycznej przez uczniów odpowiednio scharmonizowanej z opanowaniem wiedzy o rzeczywistości